بانوی عرش

شب است و من پشت پیانو زندگی نشسته ام .
اهنگ آرامی مینوازم تا دل در حضور مهتاب آرام گیرد و کمتر بهانه ی طبیب جان کند .
کجایی ای مرحم تمام دردهای رها… بتاب و آرامم کن .
این ساز به هوای تو جان گرفته و مینوازد تا فقط اندکی از تو را بدست آورد و
به خواب ابدی فرو رود …
دوستت دارم جانان من …
دوستت دارم تا لحظه ی دیدار …

«دلنوشته های رها…»

{کپی با ذکر منبع بلامانع است }